Baroeg, Rotterdam
Baroeg loopt vandaag lekker vol met deze line-up. Niet onterecht zo blijkt later, want de bands zetten hun beste beentje voor.
Voor de verandering zie ik een keer de opener van de dag, namelijk het voor mij onbekende Graceless uit Leiden. De band maakt een goede indruk en komt niet over als een stel beginnelingen. Men tapt voornamelijk uit het vaatje old school death metal en hier en daar komen ook wat langzamere stukken voorbij. De presentatie is ook lekker enthousiast. Een prima opener dus.
Het navolgende Neocaesar is geen onbekende band meer. Men stond al eerder in Baroeg, toen in het voorprogramma van Krisiun. De band is er alleen maar op vooruit gegaan. Het optreden van vandaag staat in het teken van het debuutalbum 11:11. Na een intro knalt men erin met From Hell. Het geluid is goed en de sfeer zit er gelijk goed in. Zanger Mike van Mastrigt (Houwitser, ex-Sinister) heeft een lekkere strot, gitarist Bart van Wallenberg perst de ene na de andere gave riff uit zijn instrument, bassist Michel Alderliefsten zorgt voor de diepe klanken en drummer Eric de Windt knuppelt alles aan gort! Het optreden overtreft eigenlijk mijn verwachtingen en dat is natuurlijk een goede zaak!
Aan het Britse Cruciamentum de moeilijke taak om hier overheen te gaan, wat ze naar mijn mening niet lukt. Begrijp me niet verkeerd, Cruciamentum zet een prima set neer. Bulderende deathmetal gaat hand in hand met sfeervolle passages. Toch doet de band niet echt iets speciaal en er zijn al zoveel bands van dit kaliber. Maar misschien moet ik niet zeuren en hebben de liefhebbers een meer dan prima optreden gezien.
Na de eetpauze zien we nog een paar nummers van Thanatos. De band is altijd al niet echt mijn favoriet geweest, maar vanavond klinkt de band eigenlijk best behoorlijk. Waarschijnlijk komt dat ook omdat de band min of meer een thuiswedstrijd speelt en kan de band weinig fout doen. Wat ik vandaag van de band zie is zonder meer prima te noemen.
En dan is het al weer tijd voor de headliner met het onleesbare logo: Blood Incantation. Na een aantal demo’s, een EP en een split met Spectral Voice, verscheen vorig jaar hun debuut Starspawn waarop de band de grenzen van old school death metal opzoekt en vakkundig bespeelt. Helaas is het schijfje vorig jaar aan mijn aandacht ontsnapt, maar na het optreden heb ik het album alsnog aangeschaft. Het optreden zelf mag er ook zijn. De vier bandleden staan hun mannetje en de muziek komt prima uit de verf. De rustige passages vallen echter een beetje weg, maar niemand die zich daaraan stoort. Tussendoor lult de zanger nog wat over UFO’s, wat niet iedereen even serieus neemt. Maar het gaat om de muziek en die krijgt een dikke voldoende!
