CHV Noordkade, Veghel
Veghel…dat is niet om de hoek dacht ik bij mezelf een aantal maanden geleden. Maar de line-up voor Veghel Deathfest was zodandig goed, dat ik toch hierbij aanwezig wilde zijn. Met het openbaar vervoer zou ik er zo’n 2,5 uur overdoen, dus dat was een flinke zit. Na wat rondvragen kon ik gelukkig meerijden met een goede vriendin (nogmaals bedankt hiervoor). Uiteindelijk gaan we zaterdag 13 mei met z’n drieën op pad.
De zalen
Bij aankomst valt al gelijk het gebouw op dat me doet denken aan het Energiehuis in Dordrecht. Dat is ook een oud fabriekspand geweest en hetzelfde geldt voor het complex in Veghel. Zelfs de silo’s staan er nog. Het zalencomplex is vrij ruim opgezet. Er zijn 2 zalen waar de bands spelen en je hebt nog wat ruimtes waar je kunt zitten en wat kunt eten. Ook de merchandise kraampjes ontbreken niet. De grote zaal is behoorlijk groot en gedurende de dag blijkt dat deze zaal eigenlijk te groot is. Het evenement is verre van uitverkocht en de meeste bands spelen dan ook voor een halfvolle, of zoals u wilt, halflege zaal. De kleine zaal past beter bij dit festival. Nergens word het afgeladen vol en je hebt prima zicht op het podium. Nadeel van de zaal is wel dat het vrij licht is. Er hangen wel wat lampen, maar die hangen er meer voor de sier, geloof ik. Geen donkere sets dus.
Hoogtepunten
De eerste band waar ik echt blij van word is Morfin uit het zonnige Californië. Minder zonnig is de muziek van dit viertal, wat lekker donker klinkt. Met een lekkere old school vibe ragt men zich door zijn set heen. De zanger heeft een lekkere grunt en verbaast zich over de positieve reacties van het publiek. Hier gaan we meer van horen.
Na het afzeggen van Obtruncation, mag Sepiroth al om 5 uur ’s middags aantreden. Het is het eerste optreden wat ik zie met de nieuwe bassiste Sonia. De band heeft tegenwoordig een vaste geluidsman en dus moet het met geluid ook wel goed zitten. En dat zit zeker goed! Dit is vast en zeker het optreden met het beste geluid wat ik van ze zie. Ook qua podiumpresentatie zit het goed en de vele jaren met elkaar spelen werpt zo zijn vruchten af. De aanhouder wint!
De volgende band is het Zweedse Wombbath. Veghel Deathfest heeft de band de omschrijving ‘Swedish Tipper Gore Death Metal’ meegeven. Nou weet ik niet precies wat er bedoeld word, maar feit is wel dat de band een lekkere brute set neerzet. Zanger Jonny Pettersson heeft een lekkere diepe strot en valt ook op met zijn lange, vastgebonden baard. Lekkere polka’s worden het publiek in geslingerd en de band doet vandaag niks fout.
Het Amerikaanse Rude is de beste band die ik vandaag in Veghel zie optreden. Old school deathmetal voort de boventoon. En dat brengen de heren verdomde goed, dat stilstaan geen optie is. Gave riffs, solo’s en dito drmwerk. De band beheerst dit alles. Zanger Yusef Wallace zit er misschien wat vreemd uit met zijn baseball cap op en DOOM shirt (dat computer spel), maar beschikt over een fijne scream ala Martin van Drunen. Na afloop maar gelijk een cd van gekocht.
Skelethal mag de kleine zaal afsluiten en doet dat prima. De Franse band doet vooraf geen lichtje bij me branden. De (wederom) old school deathmetal klinkt echter prima. Niks meer aan toe te voegen!
Dieptepunten
Bleeding Gods gaven ooit een prima show weg in Baroeg, vandaag valt het tegen. Het vrolijke hey, hey, hey roepen past niet bij deathmetal vind ik. Next!
The Monolith Deathcult valt ook tegen. Ik had gehoopt op nummers van Trivmvirate, maar die word nagenoeg overgeslagen. We horen veel nummers van Tetragrammaton, wat ik niet zo heel boeiend vind. Daarnaast is het geluid niet optimaal. Gemiste kans.
Conclusie
Ik heb me prima vermaakt in Veghel vandaag. Op wat schoonheidsfoutjes en wat mindere optredens was het prima toeven. Wie helemaal gek is van deathmetal doet er goed aan om 18 november af te reizen naar Veghel. Dan is namelijk al de 3e editie van Veghel Deathfest. Een gezellige sfeer, goede bands en een mooie locatie is wat er geboden word. Gaat dat meemaken!