IJsportcentrum, Eindhoven
Hoewel het al de derde keer is dat Dynamo Metalfest word gehouden, ben ik er pas voor het eerst bij. De line-up spreekt mij dit jaar bijzonder aan met namen als Exodus, Testament en Gojira. Ik hoefde daarom ook niet lang na te denken om hier heen te gaan. En velen met mij; een week van te voren is het festival dan ook stijf uitverkocht met zo’n 10.000 man! Het werd een geslaagde dag met prima festivalweer op een mooie locatie!
Opener White Boy Wasted laten we aan ons voorbij gaan. We komen binnen bij de nieuwe band rond Anneke van Giersbergen, namelijk Vuur. De heren en dame spelen een mix tussen metal en hardrock. Het geheel kan me niet echt boeien, maar dat kan ook aan het slechte geluid liggen. Pas bij de cover van Strange Machines weet de band mijn aandacht te vangen en ontdek ik zelfs kippenvel op mijn armen.
Bij Toxik is het geluid ook niet al te best. De snelle thrash verzuipt in één grote geluidsbrij. Ik kan mijn aandacht er dus ook niet echt lang bijhouden, maar het is een prima gelegenheid om de mooie locatie eens goed te gaan ontdekken.
Het geluid bij Prong is gelukkig al een stuk beter. Zo komt de springerige nu-metal/crossover goed tot zijn recht. De heren spelen lekker enthousiast en ook het publiek bouwt een feestje. Ik ken eigenlijk alleen het nummer Snap your fingers, snap your neck en die word dan ook niet overgeslagen.
Bij de volgende band zijn we een stuk dichter bij het podium gaan staan. Entombed AD geeft altijd wel een goed optreden weg. Vandaag is dat niet anders. Men speelt veel nummers uit het verleden, zoals oa Eyemaster, Living Dead, Out Of Hand, Wolverine Blues en Revel In Flesh. Recenter materiaal ontbreekt ook niet in de vorm van Midas In Reverse, Second To None en Dead Dawn. Zanger Petrov is lekker op dreef en ook zijn mede kompanen zijn in goede vorm. Afgesloten word er met het onvermijdelijke Left Hand Path!
Exodus speelt ook een prima set. Wat zeg ik? Een erg goede set, mag ik wel zeggen. Maar wat wil je dan ook met nummers als oa Piranha, Blacklist, War Is My Shepherd, Deranged en Bonded By Blood. Het publiek gaat als een bezetene te keer en de mensen vooraan hebben hun handen vol aan de vele crowdsurfers. De band zet het veld in vuur en vlam. Men besluit het optreden met The Toxic Waltz en Strike Of The Beast.
Ik volg Devin Townsend Project al een tijdje niet meer en ik heb dan ook meer met het oudere werk. Toch kan ik wel genieten van de muziek. Het materiaal van de band is een welkome afwisseling tussen al het geweld van de hardere bands van vandaag al word het tegen het einde aan toch wat eentonig. Bij de nummers Rejoice, Stormbending en Failure gaat er nog geen belletje rinkelen, maar bij het vierde nummer Deadhead is het een feest van herkenning. Bij het volgende nummer Supercrush! komt Anneke van Giersbergen het podium op om Devin vocaal bij te staan. Wederom kippenvel. Devin doet het daarna weer even alleen in March of the Poozers, om Anneke er weer bij te hebben in Kingdom, Grace en Higher. Zowel Devin, als zijn band en Anneke in topvorm!
En dan is het wachten op Testament. En nog even wachten en nog even wachten… Pas na een half uur nadat de band eigenlijk moest beginnen bestijgen Chuck Billy en consorten dan eindelijk het podium. Als reden worden technische problemen genoemd, maar na afloop hoor ik verhalen dat de band de headliner positie was beloofd door de organisatie. En uit onvrede maar een halve set spelen. De band kan ook niet langer doorspelen, want Gojira is de headliner en de curfew is namelijk om 23.00 uur. Hoe dan ook, de band gaat er toch nog wel even vol voor middels nummers als Over The Wall, The New Order, Practise What You Preach, Into The Pit, Signs Of Chaos, Electric Crown en Disciples Of The Watch. En daarna is de tijd toch echt voorbij. Kort, maar krachtig zullen we maar zeggen.
En dan is het tijd voor Gojira, de terechte headliner als je het mij vraagt. De band is, net zoals eerder dit jaar in Utrecht, in supervorm. Men stort daar toch een lekkere bak herrie de weide in waar je U tegen zegt. The Heaviest Matter of the Universe, Silvera, Stranded, Backbone en The Shooting Star zijn zomaar wat nummers die perfect worden neergezet. Tel daarbij de vlammenwerpers en het vuurwerk daarbij op en je hebt een meer dan goede show. Ook vandaag plant men een nogal overbodige drumsolo in het optreden, maar dit is gelukkig het enige negatieve aan de show. Wat dan wel weer leuk is, is dat zanger Joe Duplantier even voor een kort nummer achter de drumkit klimt, terwijl drummer Mario Duplantier de zang en gitaar voor zijn rekening neemt. Erg leuk om te zien. Men besluit de officiële setlist met Oroborus om daarna te eindigen met Vacuity. Een mooi einde van een mooie dag!