Baroeg, Rotterdam
Vier thrashbands, waaronder Death Angel, staan vandaag in een uitverkochte Baroeg. Het werd een gedenkwaardig avondje!
Als eerste mag X-Tinxion ons opwarmen. Vroeger heb ik deze band menigmaal gezien in lokale zaaltjes, maar de laatste keer dat ik ze zag is alweer wat jaartjes geleden. De band speelt vandaag een solide set. Zangeres Monica neemt nog steeds geen blad voor haar mond, getuige haar grunts en screams, Conrad soleert er lustig op los en drumbeest Peter is nog steeds in goede vorm. De overige bandleden herken ik niet zo 1,2,3 maar zijn ook lekker enthousiast bezig. Prima optreden!
Dan is het de beurt aan de Braziliaanse meiden van Nervosa. Dit trio heeft er altijd wel zin in en vandaag is dat niet anders. Zangeres Fernanda Lira trekt angstaanjagende grimassen tijdens de nummers waar je bang van word en ook haar screams klinken lekker vet. De andere meiden zijn ook goed in hun vak. Na verloop van de set gaan de nummers toch iets teveel op elkaar lijken, maar het optreden is prima verlopen en het publiek heeft zeker waar voor zijn geld gekregen.
Het is denk zo’n 9 jaar geleden dat ik Warbringer voor het eerst en voor het laatst zag. Toen in het voorprogramma van Napalm Death én Suffocation in Bibelot. In dat jaar kwam ook hun eerste CD uit. Vandaag presenteert men hun 5e plaat, genaamd Woe to the Vanquished en men speelt deze vanavond integraal. Hoewel ik de band een beetje uit het oog ben verloren, zet men nog steeds een prima bak thrash neer. Meeste opvallende nummer van de nieuwe plaat is het lange titelnummer dat een prima opbouw kent. Na afloop van de show zie ik zanger John Kevill al snel bij de merchandise kraam en bestelt hij zelfs een biertje aan de bar. Lekker gewoon gebleven dus.
En dan is het alweer tijd waar denk ik toch de meeste mensen voor zijn gekomen, namelijke Death Angel. Het is altijd gaaf om een grote band in een (relatief) kleine zaal te zien. Uitverkocht betekent vandaag de dag in Baroeg niet meer dat je hutje mutje staat, maar is er nog best veel bewegingsvrijheid gelukkig. De band opent met The Ultra-Violence / Evil Priest en de sfeer zit er gelijk goed in. Er ontstaat gelijk een pit en crowdsurfers vliegen af en aan. Na afloop van zowat elk nummer scandeert het publiek de bandnaam en de heren zijn erg onder de indruk. Zanger Mark Osegueda neemt de tijd om met het publiek te praten en de band voor te stellen. Ik ben niet zo heel bekend met het repertoire van de band, maar ik durf te stellen dat de nodige klassiekers zijn gespeeld. Ik ben ook niet zo’n grote liefhebber van de band, maar de band speelt vandaag prima. Het einde van de set zie ik niet, omdat ik de bus naar huis pak. Ik durf te wedden dat de fans van het eerste uur een onvergetelijke avond hebben gehad.