6-5-2006: Textures + supports @ Bibelot, Dordrecht

[WanderingSoul]

Iets over negenen stapte ik Bibelot binnen. Precies op tijd, want Obtruncation stond op punt van beginnen. Het eerste wat me opvalt, is dat het nog vrij rustig is in de zaal. Zal wel met het mooie weer te maken hebben. Obtruncation dus, de band schijnt in de jaren negentig ook al actief te zijn geweest dus nu is er de comeback. Eerder dit jaar stond men al in Lexnoise en nu dus in poptempel Bibelot. Men doet me nog het meest denken aan Morbid Angel en Deicide. Ook komen er wat blackmetalachtige stukken voorbij, al denk ik dat dat meer komt door de sreams van de zanger. Maar meneer heeft een lekkere grunt a la Glen Benton. Het geluid is in het begin niet al te denderend te noemen (meer een grote brij), maar word naarmate de set vordert steeds beter. Helaas is het publiek niet al te enthousiast, waar alleen niet ondergetekende zich aan ergert, maar ook de zanger. Deze band verdient zeker meer. Men speelt ook nog een cover van Terrorizer. Prima band!

Dan is het de beurt aan, het ook al uit Dordrecht afkomstige, Mythlorian. De band is zeker geen onbekende meer.
Men speelde onlangs in 013 en in de Baroeg met Trail of Tears. Ze zijn dus zeker al goed ingespeeld en dat is te merken, want men speelt erg strak. Maar man, wat staat het geluid hard. Zanger Ewout komt amper boven de gitaren en drums uit. Nee, dit kan toch eigenlijk veel beter? Jammer dat heel het optreden het geluid zo bar slecht blijft, want hier had meer ingezeten.

Aan Textures de eer om de avond af te sluiten. Erg moeilijk te beschrijven wat voor muziek dit gezelschap nu maakt. Met simpel alleen nu-metal, komt men niet weg. De band noemt het zelf Polyrhythmic Metal Madness. In ieder geval zet men een erg energieke set neer. Ook hier staat het geluid hard, maar is wel beter gedoseerd. Zo schreeuwt de zanger zijn longen uit z'n lijf, springen de gitaristen wild in het rond en kan ook de keyboardspeler het niet laten om wild te headbangen. De drummer heeft het al druk genoeg met de ingewikkelde drumpatronen. Het zit gewoon enorm strak in elkaar. Ik kan wel begrijpen dat er mensen zijn die hier niks mee kunnen, voor hun is de muziek net iets te opgefokt en teveel geschreeuw. Voor mij is Textures als die Rivella-slogan: Een beetje vreemd, maar wel lekker.

Review door Jan