28-02-2015: Scumbash @ Rotterdam

[MetalJan]

Zaterdag 28 februari
Van Nelle Fabriek, Rotterdam

Scumbash

Zaterdag 28 februari is het tijd voor de 2e editie van Scumbash, georganiseerd door de mannen van barbierszaak Schorem. De line-up heeft voor iedereen wat wils en trekt ook behoorlijk divers volk. Het werd een mooie dag.

Rond 1 uur kwamen we bij de Van Nelle fabriek aan. Het eerste wat opviel was dat er een apart gedeelte voor de entree en de kluisjes was en dat je daarna nog een stukje buiten moest lopen om bij de 2 grootste zalen te komen. Niet echt prettig bij een temperatuurtje van zo’n 10 graden. Gelukkig was het maar een klein eindje en nadat we het eerste biertje van de dag hadden we gekocht, liepen we naar de eerste band van de dag.

Death Alley was al aan zijn set begonnen op het ‘Jack Ketch’ podium. Ik zag deze band onlangs nog in Elektra optreden en liet bij mij wel een goede indruk achter. Ook nu geven de heren een prima visitekaartje af. Het is nog vrij rustig in de zaal, maar de toon is gezet middels lekkere stoner -en hardrock.

Vorig jaar was de grote loods van de Van Nelle fabriek nog omgetoverd in 3 aparte gedeeltes, maar nu heeft men dat in 2 gedeeltes gedaan. Voordeel is dat je nu geen geluid van de andere podia hoort. Nadeel is echter de plaats van het 3e podium. Dit hebben ze in een tent gezet en jawel, je moet dus weer even naar buiten om dit te bereiken. Het zal met de veiligheid te maken hebben dat men 2 ingangen heeft gemaakt (voor en achter), maar het tocht behoorlijk. Het is er eigenlijk te koud met alleen een shirtje aan. Later blijkt dat het ook behoorlijk klein is bij sommige bands, maar daarover later meer.

Het voor mij onbekende Cuda staat in de tent en we besluiten om te gaan kijken. We houden het even vol, maar zijn toch maar de kluisjes gelopen om wat warmers aan te trekken. Muzikaal is het nog wel te doen, maar het geluid stond dramatisch afgesteld.

Dario Mars and the Guillotines is een wat vreemde eend in de bijt zo op het eerste gezicht. De Belgische band rondom de donkere zangeres, bevalt me eigenlijk wel. De combinatie van psychobilly, rockabilly, funk en soul pakt goed uit bij deze band. De sierlijke bewegingen van de zangeres zijn ook wel apart om te zien. Een beetje vreemd, maar wel lekker.

Mijn metgezel had zo zijn vraagtekens bij het optreden van de punkers van Sham 69. Zanger van het eerste uur, Jimmy Pursey, is er niet bij. Gitarist Dave Parsons blijkt het enige overgebleven lid van de oorspronkelijke bezetting en de band lijkt dus op een coverband waar mijn metgezel een hekel aan heeft. Maargoed, de muziek. Die is in mijn oren gewoon prima en mijn metgezel kan er ook prima van genieten. Lekkere ouderwetse Britse punk ala Sex Pistols. De band teert lekker op zijn klassiekers en wie geeft hen ongelijk? Gewoon een degelijk optreden. Niks meer, maar zeker ook niets minder.

De tent oogde behoorlijk vol bij het optreden van Casa De La Muerte, maar we weten toch een mooi plaatsje vooraan te bemachtigen. Uitgerust met een orgel, drummer, staande bas, elektrische gitaar en een zanger en zangeres is het druk op het podium. De aanstekelijke mix van psychobilly, punk en polka werkt goed op het losgeslagen publiek, wat lekker aan het dansen is. De zanger oogt wat vreemd met zijn baard, ietwat strakke broek en ontbloot bovenlijf maar is een goede frontman. De blonde zangeres is werkelijk een plaatje met haar mooie rode jurk en hoge laarzen. Wederom een band die niet echt alledaags is, maar het werkt wel.

De Paceshifters doen me vooral denken aan Nirvana en de daarbij horende Grunge stijl. Je waant je echt weer terug in de tijd bij deze band. Het geluid is werkelijk oorverdovend, maar goed te volgen. De band doet waar het goed in is. Niet lullen, maar spelen.

Opnieuw naar de tent, nu voor Liptease. Onlangs deed de band mee aan de Holland Got Talent show en de populariteit is alleen maar gegroeid. Daarom verbaast het mij dat de tent niet helemaal uitpuilt. Het is lekker druk, maar niet té. De rock ’n roll doet het nog steeds prima en de 3 mooie zangeressen maken er een leuke show van. De band steekt hedendaagse maar ook oude nummers in een leuk rock ‘roll jasje. Voor dit optreden heeft men er ook wat trompettisten en saxofonisten bij gehaald voor nog meer sfeer. Het pakt prima uit en de heren en dames kunnen terugkijken op een wederom geslaagde show.

Na dit alles besloot ik om wat te gaan eten en even te gaan zitten en dat kon ook prima. Zo kon men kiezen uit een vette hap, pizza of een loempia. Ook waren er veel tafeltjes neergezet.

Na dit rustpuntje was het tijd voor The Exploited. Vorig jaar moest men nog afzeggen omdat zanger Wattie opgenomen was in het ziekenhuis. Gelukkig heeft de organisatie ze weer geboekt en kunnen we dus genieten van een mooie pot strakke punk. De band gaat er vol voor en de set kent weinig rustpunten. De band heeft in geen jaren meer een plaat uitgebracht, maar de band kan prima uit de voeten met oude nummers. Prima optreden van deze punkers!

Na wederom even wat gerust te hebben, is het tijd voor de hillbilly en country van Bob Wayne. Deze artiest weet wel hoe je een feestje moet vieren. Dit keer vinden we in de begeleidingsband niemand minder dan de drummer van Peter Pan Speedrock op de kruk. Al bij aanvang van het optreden zit de tent behoorlijk vol en het word alleen nog maar drukker. Als de set losbarst is er geen houden meer aan. Je kan simpelweg niet op 1 plek blijven staan, maar je word continu door de meute in beweging gehouden. De mix van hillbilly en country valt uitstekend in de smaak bij het publiek en Bob Wayne geniet zichtbaar van het schouwspel. Tof optreden!

Monster Magnet vind ik helaas niet echt uit de verf komen vandaag. De band speelt op zich wel goed, maar de interactie met het publiek is nul komma nul. Zo staat zanger Dave Wyndorf vaak met zijn rug naar het podium en de overige bandleden lijken een beetje hun eigen spel te spelen. Daarnaast zijn de nummers te langdradig en gewoon niet boeiend genoeg. Jammer.

Na wat socializen tijdens het optreden van John Coffey, is het de beurt aan de laatste band van de avond; The Reverend Horton Heat. Dit trio maakt prima psychobilly en is niet zo vaak in Nederland te bewonderen. Helaas is hier ook weinig interactie met het publiek, de band doet gewoon zijn ding. Daarbij steelt de drummer de show, door te goochelen met zijn drumstokjes, terwijl hij gewoon heel strak door drumt. Klasse! Ook de man met de staande bas is goed bezig en zanger en frontman Jim Heath speelt zijn eigen show. Het grote podium oogt verder wat kaal zo zonder backdrop en zelfs de mannen van Schorem mogen niet aan de zijkant blijven staan. Arrogant of niet, de heren weten wel hoe je een goede show neerzet. Na een uurtje is het helaas alweer gedaan en een toegift zit er ook al niet in. Een beetje abrupt einde van een prima show.

Ik heb me wederom prima vermaakt op Scumbash. Minpunten vond ik de tent. Er was ook nog een ruimte waar de merchandise te vinden was en je je kon laten scheren en/of knippen en kon laten tatoeëren. Nou is dat wel leuk voor de aankleding, maar van mij hoeft dat niet echt. Zet daar dan een podium in plaats van die tent buiten. Ook sommige doorstroming punten kunnen wel wat breder, want het liep vaak vast met zoveel volk. Ondanks deze minpunten heb ik me toch wel weer prima vermaakt op deze editie. Volgend jaar weer!