31-10-2015: Dutch Doom Days @ Baroeg

[MetalJan]

Zaterdag 31 oktober
Baroeg, Rotterdam

Eind oktober is het weer tijd voor het jaarlijkse doom festival in de Baroeg, namelijk Dutch Doom Days. En dan zou je zeggen dat het dan echt herfstweer is, dus regen, kou en wind. Niks van dat alles, het is zaterdag 31 oktober mooi zonnig weer en zo’n 16 graden. Niet echt het weer wat je verwacht bij mistroostige muziek, haha. Maargoed, het programma van vandaag is zeker de moeite waard om te gaan bekijken.

De eerste band van vandaag is het Duitse Crimson Swan en doet mij denken aan een band als Officium Triste. Cleane zang en grunts gaan hand in hand en muzikaal lijkt het ook wel op de Rotterdamse band. Dan weer breekbaar, dan weer een sterke, volle sound. Zanger/gitarist Simon is erg enthousiast en laat dat ook blijken. Hij is erg sympathiek naar het publiek. Kortom, een prima opener.

Cult Of Occult zit dan weer in een heel andere hoek, namelijk de sludge/doom hoek. Het materiaal is traag, erg traag. En hard, erg hard! De Fransozen gaan er vol voor en zetten een sterke set neer. De nummers zijn behoorlijk slepend en de vocalen zijn behoorlijk tergend. Het enige smetje van de show is dat halverwege de geluidsman zit te slapen, want de zanger is amper te horen. Gelukkig word dit wel hersteld, maar dit had wel wat eerder gemogen. Al met al toch een gave show.

Dat de Nederlandse band Dead End vandaag speelt begrijp ik niet echt. Begrijp me niet verkeerd, de heren kunnen zeker goed spelen, maar van doom is hier niet echt sprake. Het materiaal is met name gewoon death metal en dus behoorlijk snel. Voor de afwisseling zullen we maar zeggen. De band is opgericht in 1988, maar in 1993 heeft men het bijltje erbij neergegooid. Vorig jaar heeft men opnieuw de band nieuw leven in geblazen om wederom de podia onveilig te maken. Een beetje vreemde eend in de bijt, maar wel lekker.

Als ik de snackbar verlaat en weer in de Baroeg terugkeer, is het de beurt aan het Belgische Insanity Reigns Supreme. De band heeft groots uitgepakt, zo staan er 2 posterbanners en een kandelaar op het podium. Ook komt er een niet geheel verkeerd uitziende blonde dame met een doodskop met wierook daaruit opstijgend het podium benevelen. Om alvast in de stemming te komen. Muzikaal zit men in de black/dark metal hoek en ook bij deze band hoor ik niet veel doom. Maar de sfeer heeft zeker wat doomigs (is dit een woord?). Zo start elk nummer met een intro, dan weer kerkklanken, dan weer een ‘duivels’ stukje tekst. De kale zanger heeft een lekkere grunt en zou het ook niet verkeerd doen in één of ander brutal deathmetal bandje. Daarbij word hij vocaal bij tijd en wijle bijgestaan door de gitarist en af en toe een zangeres. Een prima optreden van deze Belgen.

Dan is het weer tijd voor een Nederlandse band, namelijk Ortega uit het noorden van het land. De band kent geen klassieke opstelling op het podium. Zo staat de zanger schuin naar voren en de gitarist staat zowat heel het optreden met zijn rug naar het publiek. Hoe dan ook, de band speelt een overtuigende set. Muzikaal zit men in de sludge hoek, maar hier en daar komen er ook wat progressievere stukken voorbij. De nummers zijn behoorlijk lang, maar kennen veel afwisseling waarbij de heren prima musiceren. Zowel band al publiek (de zaal staat behoorlijk vol) kunnen terugkijken op een goed optreden.

De Amerikaanse heren van Bell Witch doen het met z’n tweeën. Daarbij is de opstelling op het podium minimalistisch. Het drumstel is een kwartslag gedraaid en staat aan de rand van het podium en de bassist staat er vlakbij. Beide heren doen de vocalen. De bassist heeft een meer diepere grunt en de drummer een meer 'sludge' zang. De nummers zijn ook behoorlijk lang en traag, wat niet zo gek is bij funeral doom natuurlijk. Er valt optisch niet zo veel te beleven op het podium, maar muzikaal is het best prima. Naarmate de set vordert word dat bij mij wat minder, omdat er gewoon niet zoveel te beleven valt op het podium. Misschien zijn filmbeelden op de achtergrond een idee, om nog meer een bepaald sfeertje te creëren.

En dan is het alweer tijd voor de laatste band van de avond: Het Finse Shape Of Despair. De soundcheck heeft dan alweer veel te lang geduurd. Met alle respect, maar het is geen hoge wiskunde wat de band speelt. Natuurlijk, je wilt als band een goed geluid neerzetten, maar je kunt ook overdrijven. Anyway, genoeg gezeurd. De meeste mensen komen voor deze band en de zaal staat dan ook behoorlijk vol. Het is lekker wegdromen met de trage, zware klanken. De grunt is diep, maar niet echt afwisselend. De sfeer is wel goed, zowel op het podium als in de zaal. Helaas zit er een behoorlijk uitloop (heel de dag al, omdat de drummer van Crimson Swan besloot om vlak voor hun optreden te gaan kakken) op het optreden en het er voor mij niet uitziet om het einde van het optreden te halen. Eerlijkheidshalve dien ik te zeggen dat het ook wel weer mooi is geweest. Het is een mooi dagje geworden, met prima bands die zeker erg afwisselend waren. Een mooie pluim voor de organisatie dus!