26 tm 28-02-2016: Netherlands Deathfest @ Tilburg

[MetalJan]

Tijdens Neurotic Deathfest vorig jaar april werd aangekondigd dat dit de laatste editie zou zijn. Organisator Ruud had gezegd dat hij alle bands had geboekt, die hij wilde boeken. Nu kan je het daar mee eens of mee oneens zijn, feit was dat het een grote aderlating zou zijn voor de liefhebbers van extreme metal. In juli werd door de organisatoren van Maryland Deathfest (VS) een ander 3-daags festival aangekondigd, wat plaats zou vinden in…jawel, Tilburg. Dit festival zou Netherlands Deathfest gaan heten. Kijkend naar de line-up van Maryland Deathfest, zou de line-up wat meer underground bands gaan herbergen, maar ik was maar wat blij dat er weer een festival zou plaatsvinden met extremere muziek. En vele liefhebbers (vooral uit de rest van de wereld) met mij!


VRIJDAG

Na een bus –en treinreis en na een tijdje in de rij te hebben gestaan voor de ingang, stap ik omstreeks kwart over vier 013 binnen. Het gebouw is een tijdje geleden nog verbouwd en het dus even wennen met de indeling. Zo hoef je niet meer de trap af om je jas op te bergen, maar staan de kluisjes gelijk aan de rechterkant. De eerste band die op het programma staat is het Nederlandse Teethgrinder. Het is al behoorlijk druk in de zaal en ik vang dan ook niet meer dan een glimp op aan de zijkant van de zaal. Na een tijdje houd ik het dan ook voor gezien en besluit om de nieuwe 013 eens te gaan verkennen en een bezoekje te brengen aan de vele kraampjes door het gebouw heen.

Aangekomen in de grote zaal (die echt een stuk groter is geworden!), is het wachten op Blockheads. Ik ken de band niet echt, dus wist niet echt wat de band zou gaan brengen. Het blijkt lekkere grindcore te zijn, gespeeld op de Amerikaanse manier. Het geluid is hard, maar goed te volgen. Toegeven, de band oogt wat klein op het immense podium, maar gaat er wel vol voor.

Terug naar de kleine zaal voor Het Amerikaanse Visceral Disgorge. Deze mannen weten wel raad met hun slam/brutal death. De set word begonnen met een intro uit de film Full Metal Jacket. De sfeer zit er gelijk goed in getuige een moshpit en Suffocation-‘handjes’. Zanger Travis grunt zich een weg door de set en vertelt hier en daar een verhaaltje. Het eerste hoogtepunt van de dag is een feit!

Omdat je niet kan leven op alleen bier, heeft 013 ook gedacht aan eten. En dat kan prima in de foyer van de kleine zaal. Het menu is gelukkig wat uitgebreider dan bij Neurotic Deathfest. Zo kan je kiezen uit bijvoorbeeld pizza, kippenvleugeltjes of een bakje bami. Ik kies voor de pizza. Ook heeft men wat tafels neergezet, zodat het wel een mini-biergarten lijkt. Onder het genot van een biertje en op de achtergrond lekkere herrie is het goed toeven hier. Maargoed, we komen om bands te kijken.

In de kleine zaal staat immers het Noorse Kraanium op punt van beginnen. Deze slammers weten wel hoe je een feestje moet bouwen. Ook nu gaat het spreekwoordelijke dak eraf en worden er weer slamrondjes gelopen. Toch doet het me wat minder dan de voorgaande band in deze zaal, maar de liefhebbers kunnen terugkijken op een prima optreden.

Na een shirt te hebben gekocht van Visceral Disgorge is het tijd voor de Aussies van Disentomb. De brutal death is erg complex en heeft vele breaks. Het is dan ook moeilijk om de aandacht erbij te houden. Begrijp me goed, het klinkt erg bruut, maar wat meer herkenningspunten in hun muziek zou de band goed doen. Als er dan voor mij 2 mensen uitgebreid met elkaar staan te kopkluiven, houd ik het maar voor gezien. Doe dat thuis ofzo!

Terug naar de grote zaal waar DOOM op ons staat te wachten. Deze band vind ik één van de beste bands in het grind/punk/crust genre. De zang is lekker opgefokt en gaat door merg en been. Ook de rest van de band gaat er vol tegenaan. Het beste optreden van de dag in deze zaal!

Altijd gedacht dat de heren van Magrudergrind uit Zweden kwamen, maar niets is minder waar; de heren komen ‘gewoon’ uit de VS. Deze band kan er ook wat van, getuige hun brute en snelle grindcore. De zanger krijst werkelijk zijn longen uit z’n lijf. Dat ie nog kan praten mag een wonder heten.

Van veel bands dit weekend is dit hun eerste optreden in Nederland en soms het eerste op Europese bodem. Dat geldt zeker voor Agoraphobic Nosebleed. Helaas ben ik niet echt te spreken over het optreden. De muziek is een beetje van de hak op de tak en de band oogt wat onwennig op het grote podium. Daarbij zijn de screams van de zangeres niet mijn ding.

Omdat ik Inhume nou al zo vaak heb ik gezien die in het Patronaat speelden, ben ik naar de kleine zaal gelopen voor de Italianen van Cripple Bastards. Deze band mixt hardcore/punk met grindcore Het smaakt goed! Daarnaast heeft de zanger een maniakale blik in zijn ogen dat je er bijna bang van word. Het publiek bij dit optreden gaat helemaal los op de klanken van dit orkest!

Na dit geweld ben ik nog even naar de grote zaal gelopen voor Infest, maar dat kon me eigenlijk niet zo boeien. Ik heb toen maar besloten om het voor gezien te houden en de trein naar huis te pakken. Ik heb immers nog 2 dagen te gaan.


ZATERDAG:

Wegens een treinstoring tussen Breda en Tilburg, ben ik genoodzaakt om dit traject af te leggen met een door de NS verzorgde bus. Ik kom dan ook pas halverwege het optreden van Contrastic binnen. Gelukkig ben ik nog getuige van mijn favoriete nummer Re-abortion en daarna ben ik naar de grote zaal gelopen.

Omdat ik goede verhalen gehoord over Cruciamentum was ik wel benieuwd of die verhalen waar waren. Natuurlijk is een band op cd en live spelen een wereld van verschil. De heren staan er wat stil bij. Wat meer beweging kan geen kwaad. Daarbij vind ik de muziek maar zozo. Hier en daar komt dan nog wel een lekkere riff voorbij en de zanger heeft een goede grunt. Ik denk dat de band een stuk beter voor de dag komt in een kleinere zaal. Het optreden is niet slecht, maar niet meer dan aardig.

Na wat rondgestruind te hebben in 013 en wat cd’s gekocht te hebben, ben ik naar het balkon gelopen om daar Abigail te aanschouwen. Ook al zo’n oude band die je gek genoeg maar weinig in onze contreien ziet optreden. De show bevalt me wel. Lekkere black/thrash met veel polka en een ijselijke zang! Veel mensen in de pit kunnen dan ook niet stilstaan. En terrecht!

Nadat ik wat bekenden ben tegengekomen in de mini-biergarten en wat gegeten te hebben, ben ik naar de grote zaal gegaan voor Angelcorpse. Ik had deze band eigenlijk wat hoger op de bill verwacht, maar de band is een invaller, dus waarschijnlijk staan ze daardoor wat lager. Na wat jaartjes gestopt te zijn, is de band dus terug. De band bestaat nog steeds uit bandleider Pete Helmkamp en Gene Palubicki die er vanaf het begin bij waren. Drummer Ronnie Parmer is nieuw. Wat gelijk opvalt bij dit optreden is het nogal slechte geluid. Iemand wist te vertellen dat de geluidsman met oordoppen het geluid regelt. Dat verklaart een hoop. Gelukkig spelen de heren wel lekker strak, maar het zou zoveel beter kunnen zijn geweest met een goed geluid.

De volgende band is nogal een vreemde eend in de bijt. Het is namelijk het speed/thrash gezelschap Razor uit Canada. Dat de heren al wat op leeftijd zijn, hoor je niet terug tijdens het optreden. De heren spelen lekker strak en is voor mij een welkome afwisseling tussen al het andere geweld dit weekend.

Ik besluit voor de volgende band het tegenover 013 liggende Patronaat te bezoeken. Het gebouw is vroeger een kerk geweest, getuige de glas in lood ramen. Het draagt wonderwel goed aan bij de sfeer die er is bij het optreden van blackmetalband Blaze Of Perdition. De heren geven een prima optreden weg, waarbij dus de sfeer erg belangrijk is. Als deze band in de vroege middag had gespeeld, was het denk ik minder geweest.

Ik was nogal sceptisch over de band Dodecahedron vanwege het feit dat ze nogal hoog op de bill staat. De band heette vroeger Order of the Source Below, maar ook nu gaat er bij geen belletje rinkelen. De heren maken avant-garde black metal. Na ultrasnelle stukken is er ruimte voor ingetogen stukken. De lichtshow is mooi en draagt goed aan bij de sfeer. Al met al een aardig optreden van de Nederlanders.

Na wat geouwehoerd te hebben met bekenden hebben we Thanatos bekeken. Deze band zal nooit mijn band worden, maar het optreden is verder wel aardig.

Na wederom wat nagetafeld te hebben, besloot ik maar eens om naar huis te gaan.


ZONDAG:

Na wat opstartproblemen arriveer ik rond half vijf 013. Ik heb even bij Beheaded om de hoek gekeken, maar die zaal was propvol dat ik het niet meer geprobeerd heb om een betere plek te zoeken. In de grote zaal stond Morpheus Descends echter op punt van beginnen dus ben daarheen gelopen. Opnieuw een band die al een eeuwigheid bestaat, maar nooit in Europa heeft opgetreden. De band bestaat al vanaf 1992 en heeft in die tijd slechts 1 plaat gemaakt. Ook heeft men weleens stilgelegen, maar anno 2016 is men weer terug. De lompe deathmetal bevalt me wel. Het is niet origineel en verre van technisch, maar de speelvreugde maakt veel goed. Voer voor headbangers!

Wederom besluit ik de Patronaat met een bezoek te vereren. Het Turkse Decimation mag daar zijn kunsten vertonen. Het is nog best rustig als de band begint, maar naarmate de set vordert komen wat meer mensen een kijkje nemen. Dit optreden is me wel goed bevallen. Lekkere brutal deathmetal, met wat technische kanten is wat er op het menu staat. Voeg daar een lekkere putgrunt toe en je kan bijna niks meer fout doen bij mij.

Toch ben ik eerder weggegaan, want ik wilde niks missen van Gruesome. De ‘Death-worship’ band kan rekenen op veel bijval van het publiek, wat heet, de grote zaal staat behoorlijk vol. Het is dan ook het eerste Europese optreden. Logischerwijs speelt men veel van het debuut Savage Land. Zanger Matt Harvey en consorten zijn in goede doen en geven een goede show weg. Om hun liefde voor Death nog meer weer te geven speelt men ook nog Born Dead van het album Leprosy. Gaaf optreden!

Hierna wilde ik eigenlijk Squash Bowels gaan kijken, maar ik besluit om wat te gaan eten. Nadat ik mijn buik vol heb gegeten, is het tijd voor het Japanse Coffins. Als een stoomwals dendert deze band zich door zijn set heen. Het geluid is zwaar en log. Heerlijk! Ook komen er wat tragere stukken langs. Eén van de hoogtepunten van de zondag!

Demilich, ook zo’n band waar ik nog nooit van gehoord heb. Begin jaren ’90 een cd uitgebracht en daarna nooit meer van gehoord. Tot vorig jaar, toen de band een compilatie uitbracht. Hoe underground wil je het hebben. Het optreden zou bijna niet door zijn gegaan, omdat zanger/gitarist Antti Boman zijn arm heeft gebroken. De Nederlandse gitarist Danny Tunker (ex-Aborted) neemt zijn gitaarpartijen voor zijn rekening. Het is een set met veel technisch vernuft, wat ik niet had gedacht bij zo’n oude band. Het merendeel van het publiek laat het allemaal maar over zich heenkomen. Een interessant optreden van deze Finnen.

De laatste keer dat ik Asphyx aan het werk zag was een aantal jaar geleden op de Eindhoven Metal Meeting en toen stond het geluid dermate slecht afgesteld dat ik na een aantal nummers ben weggelopen. Hoe anders is het vandaag! De old school death staat vandaag prima afgesteld en ook zanger Martin is prima bij ‘stem’. Ook komen weer de nodige trage doomstukken voorbij. Lekker optreden!

Autopsy is de laatste band die ik vandaag aan het werk zie. Thuis luister ik het nooit en vooraf had ik zo mijn bedenkingen bij dit optreden omdat het niet echt mijn ding is, maar wat heb ik me vergist zeg. Heerlijke lompe deahmetal is wat de heren brengen. Voeg daarbij een lekkere vuige old school strot en je hebt een goed optreden te pakken.

En zo komt er voor mij een einde aan de eerste editie van Netherlands Deathfest. Ik heb me in ieder geval prima vermaakt. Alles was goed geregeld en ik heb diverse goede optredens gezien en ook een hoop bands (her)ontdekt. Dat is juist het sterkste punt van dit festival. Niet de geijkte namen, maar het merendeel bands die je niet zo vaak live ziet. Volgend jaar vind het festival plaats van 3 tm 5 maart, wederom in Tilburg. Tot dan!

[WanderingSoul]

Fijne review Jan. Topweekend gehad zo te lezen.

[MetalJan]

Zeker! Volgend jaar ook gaan hoor!